Het verdict

Lieve mensen,

Gisteren terug naar de dokter geweest. de teen is hier onder de pelgrims al een heus onderzoeksobject aan het worden. Gisteren is eduardo. De Hostelliero (heb geen idee hoe je dat schrijft, maar jullie begrijpen me wel) dus met me naar fromista gereden. Het was daar geen clinic, maar een soort van medisch centrum. Die dokter heeft dus de teen die ondertusssen lang onder gans blauw was geworden bekeken. Hij zegt dat het artritis is. Ja ja de camino maakt je oud mensen :-) Of het is eigenlijk een ontsteking van het gewricht zegt hij. Daarmee waarschijnlijk dat ik hem niet kan buigen. Het verdick is dus 3 a 4 dagen rust. No caminar... ik heb zwaardere ontstekingsremmerg gekregen en hij heeft hem ingepakt, wat moet ik zeggen niet zo'n deugd doet, maar ja. Na 10 dagen tanden bijten en maar doorgaan is dat nu wel wat ik moet doen. het is me niet waard om blijvende probelemen te hebben. Dit is voor mij mijn camino in de camino. een zwaar dillema waar ik nog neit uitben. Ik heb verschillende keuzes. Ofwel nu rusten en de bus nemen tot waar ik zou moeten zijn en verder lopen. maar dat betekent dan wel dat ik zowat to in Leon zal moeten gaan en dan is de messeta voorbij. Dit is een mooi, maar ook wel belangrijk deel van de camino. Plus het feit dat als die nagel eraf komt dat dat nog een klein risico inhoud dan he. Of nu nog rusten stooppen en op een ander moment vanaf hier terug beginnen en hem helemaal doen. (dat kan dan in een normale vakantieperiode) Ik weet dat ik het kan want fysiek eb ik buiten de gewenning de eerste dagen weinig last gehad. Ik wandel goed en vlot en graag. Voor mij is dit en verschrikkelijk zware beslissing. Ik moet me ontdoen van de gedachte dat als ik nu stop ik zou 'opgeven' in die zin van het woord. Ik heb gisteren met twee vrouwen uit nieuw zeeland een heel lange intense babbel gehad en daar heb ik wel veel wijsheid uitgehaald. Toch heb ik niet goed geslapen (en niet omwille van de snurkers deze keer) Alle gedachten spookte door mijn hoofd. Maar ben er dus nog niet uit. Wat ik nu ga doen is nog een dag hier blijven in de oase van 'en el camino' (een betere plaats voor uit te rusten is er niet) morgen ga ik mijn vrienden opzoeken en dan zal ik misschien wel meer weten. Deze ochtend zijn hier twee hollandse heren gepasseerd die voor de tweede keer de camino deden en die waren wel duidelijk... maak een wijze beslissing de camino loopt niet weg en zonder teen kan je niet verder ;-) Heel dubbel allemaal, maar dat is een deel van het leven natuurlijk he. Ik weet voor mezelf dat ik tot het uiterste ben gegaan, ben verder gegaan dan ik had kunnen inbeelden (toch wat het trotseren van pijn betreft). je kan denken het is allemaal niet eerlijk, maar het is nu zo en tijd zal raad brengen. ik hou jullie uiteraard verder op de hoogte, maar nu rest er mij alleen nog te genieten van de zon , met het poteke omhoog.
Dikke zoen
trien xxx