60km verder - weer doktersbezoek

Helaba,

Eergisterenmorgen ging alles zeer goed. de nieuwe schoen waren echt een bevrijding. Die dag om en rond de 30km gelopen. Het ging goed. Kristina en Enseja moesten wel lachen. Daar gaat Speedy Gonzales ;-) Zoals altijd liep ik alleen, maar je komt mekaar wel tegen onderweg he. Die dag zijn we van Burgos naar Hontanas gelopen. zoals ik al zei 30km. De eeste dag van de Messeta. Dit is ht tweede deel van de Camino. Ongelofelijk hoe het landschap veranderde van de bergen naar een vlakte. hel leek wel een zee van graan. Veel mensen vinden dit het 'saaie deel' van de Camino, maar mij gaf het een enorm gevoel van vrijheid. Het landschap is nu echt golvend. in de zomer zijn hier ook veel zonnebloemen, maar die moet ik spijtig genoeg missen hier. Enige minpuntje, maar zeker niet onoverkomelijk als je genoeg water bij hebt. Na de middag broeiende hitte en geen schaduw. Dat water heb ik aan de lijve kunnen ondervinden. :-) De laatste 5 km zonder water gevallen, maar je bent op de camino he. Altijd wel iemand die je wat water kan geven. Hontanas is een klein dorpje, maar super gezellig. Na de KOUDE douche hebbben we ons in het zonneke gezet. Het verdikt van 1 dag nieuwe schoenen. 1 blijn bij, maar een paar katoendraden erdoor en dat ging wel weer. Die avond heb ik gemerkt dat ik mijn teen niet meer kon bewegen, maar ik dacht dat dat gewoon stijfheid was. Dus gisteren weer op weg voor de volgende 30 km. Dan hadden we bijna goedgemaakt wat we die ene dag in Burgos verloren hadden. Aan vankelijk ging het goed, maar gaandeweg begon de teen echt parten te spelen. Het laatste gedeelte heb ik al wenend afgelegd. Dit wa niet hoe het zou moeten zijn na 5.5 dagen antibiotica. Aangekomen in Boadilla del camino (een prchtige Albergue met super vriendelijke mensen) hebben een paar verpleegkundige die ook onderweg waren de teen bestudeerd en moet toch terug naar de dokter. de infectie is zijn eigen weg aan het zoeken in mijn voet. Kan mijn teen niet meer buigen en ja.... Grappige anekdote.. (we mogen onzelach nooit verliezen nietwaar) Toen ik in Hontanas vroeg in bedje kroop had ik mijn voetjes op twee kussens gelegd en er geen slaapzak over gedaan. Ik was aan ht slapen, maar Enseja was een beetje aan het schrijven in haar dagboek. Toen er een paar mannen binnenkwamen en met zen allen rond mijn voeten kwamen staan om ze te bestuderen. Toen ze dat vertelde vond ik het zo grappig. ben hier al een beetje de attractie van de camino aan het worden. Bittersweet, maar toch weg om te lachen. Sebiet ga ik naar Fromista voor de derde keer naar de dokter en dan zal ik wel verder zien. Ik laat het wel weten, maar ik moet mijn gezondheid laten voorgaan. ben hier nu al 10 dagen op een ietswat ontsoken voet aan het lopen dus.... Ik hou jullie op de hoogte. we zien wel.
Dikke kus
Trien xxxxxxxxxxxxxxx