misschien ben ik dan toch een berggeitje :-)

Dag lieve mensen,

het is zover, ik ben er aan begonnen. De eerste toch zit erop!!!! Maar zal misschien best beginnen bij het begin. gisteren morgen vroeg vertrokken. Aan het station afgezet door mijn lieve collegakes. Nog eens een dikke merci Ellen em Saartje. na een llange treinreis toegekoñen in St jean pieds de port. Het ging allemaal wonderbaarlijk vlot moet is zeggen. Oef... al 1 hindernis minder. Op de trein van bayonne naar St jean pieds de port zaten buiten misschien 2 of 3 anderen enkel Pelgrims. ik ben bij een man gaan zitten die ook alleen was. Julian uit Montreal. Hij had letterlijk gedroomd van de reis en ging hem dus nu ook doen. Wanneer we uit de trein kwamen ging hij direct boeken in een hotel. (hij had een beetje een jetlag te verzerken natuurlijk) Dus ik volgde de stroom maar. eerst even aanmelden en een refugio zoeken. Ik was duidelijk niet alleen. Even geinstalleerd en dan het stadje verkennen. Mooi stadje trouwens. mijn eerste plan was om nog 6 km te wandelen, maar die refuge was vol dus ben ik maar gewoon in St jean pieds gebleven. Toen ik daar rondliep was het zel een beetje gek. Zo helemaal alleen.... Toen spookte er weer even door mijn hoofdje.. Waar ben je in godsnaam aan begonnen. Maar ja iedereen liep er zo een beetje te dwalen dus ik probeerde me niet te veel zorgen te maken. Dus heb ik mezelf maar op een lekker Paella getrakteerd en terug naar de refugio gegaan. het was ondertussen al 8u dus tijd om me op het gemakske klaar te maken. Douche genomen en in mijn bedje nog een beetje geschreven en gekeken wat me de volgende dag (vandaag dus) te wachten stond. Een heel lange trip van 27 km over de laatste top van de Pyreneeen.
Deze morgen na een goede nachtrust om 6u opgestaan... (ging goed trouwens :-)) En maar vertrekken he... Eerst nog even langs de bakker om voorraad in te slaan, want onderweg kom je niets tegen hadden ze al gewaarschuwd. Het was niet van de poes, dat moet ik echt toegeven. Amaai echt stijle stukken en voornamelijk bergop., In het begin moest ik mijn ritme en ademhaling toch zoeken hoor, maar eens ik die gevonden had ging het goed. Ben bijna heel de tijd met Magnus een zweedse jongen meegewandeld of toch in de buurt gebleven, want alleen wandelen is echt niet erg. ik vind het zelfs echt leuk om sommige stukken alleen te doen. Maar eens we EINDELIJK op de top waren... FANTASTISCH GEVOEL!!!!! Even een gilletje van geluk en afdalen maar! Wat ik nog vergeten te zeggen was.... De natuur is gewoon wonderbaarlijk mooi! Ook al was het mistig... super gewoon. En vanaf je 500m bent afgedaald.. stralende zon!! Ongelofelijk. De afdaling zas ook niet zo makkelijk, ik ben echt blij dat ik mijn wandelstokken bij had.!! En ook hoge waterdichte schoenen waren geen luxe. :-)
Maar gelukkig dat ik was toen ik de kathedraal van Roncevalles zag. Ik ben er geraakt.. zonder kleerscheuren, op een redelijke tijd... natuurlik voel ik mijn voetekes nu wel, maar heb nergens echt pijn. Hoe moeilijk en zwaar de trip ook was.... heb echt genoten. Ook het contact met de mensen is eht begonnen. iedereen die je tegenkomt is vriendelijk, iedereen helpt iedereen.
Toen ik hier in een cafeke ( nadat ik mijn bedje was gaan reserveren) hoorde ik voor de eerste keer nederlands. Een Hollandse vrijzilligster (gezellige negerin)... Toen ze vroeg wat familie en vrienden ervan vonden kreeg ik echt de traantjes in mijn ogen... Mis jullie natuurlijk, maar ben ook echt gelukkig...
Ale ga nu stoppen voor vandaag.
kan hier helaas geen fotos nog niet opzetten dat zal iets zijn voor de volgende dagen...
Zie jullie allemaal graag en tot snel!!!

Trientje xxxxxxx