Villamayor - Viana - Navarrete - oef!

Hela,

Het is nu wel twee dagen geleden, want gisteren geen internet.
Gisteren was eenhelse dag. Om 7u vertrokken in de sandalen want schoenen dat ging niet met de teen. 's Morgens was hij nog dikker en de vrouw (superlief trouwens) van de Albergue zei dat ik in Los arcos - een stadje verder naar de Apotheker moest gaan om de blijn die onder de nagel zar te laten verzorgen. Daar zag ik nu niet echt naar uit, maar ja. Het moest gebeuren he. Soit ik dus op weg. Een beetje ongerust over mijn Achillespees omdat die eeen beetje reactie vertoonde van in de sandalen te lopen. Maar ik denk dat het gewoon door de ondere positie van mijn voet was. Het wandelen ging heel goed. Blijnen die voel je na 15 minuten niet meer dus... Ale, in Los Arcos aangekomen had ik echt geen zeer dus ik dacht even... Misschien moet ik gewoon wachten. Maar dat vonen de anderen niet echt een goed idee. Dus ik de apotheker binnen, mijn teen laten zien. Amaai ik nam het verband eraf en die was nog dikker geworden. Dus de dame van de apotheker gaf me een klein spuitje en zei dat ik onder mijn nagel het vocht eruit moest nemen. Ik denk dat mijn gezicht toen boekdelen sprak want ze zei dat zij het wel zou doen. Het deed allemaal geen zeer hoor, maar moet wel zeggen dat ik toen ook wel even een traan heb gelaten. Het vocht spoot er letterlijk uit. Ook rondom aan de nagelriem was het een en al blijn. En aan de andere teen een klein beetje. Maar ja ze heeft ze goed verzorgd en me zalf met antibiotica meegegeven om er aan te doen en hoe ik het moest doen. Wij dus verder (eerst een koffie gaan drinken want dat was wel even nodig. We zijn Jo, Alexanddra, Christian en Thomaz twee duiste mannen. We namen onze tijd want we moesten nog maar een 7tal km verder tot Torres el rio, waar we dan zouden blijven. Tegen een uur of 1 kwamen we daar dan aan.... Geen slaapplaats meer. Wat nu???? Terug? Geen optie. verder dan. Maar verder was tot in Viana wat nog 11 km wandelen betekende. het moest wel. het was ondertussen 2u en al geluk was het niet zo warm als de dag ervoor. Ik heb toen even mijn vertsand op nul gezet. Mezelf niet toegelaten om pijn te voelen en gewoon gaan. ik heb gas gegeven, niet normaal. Thomaz schrok zelf haha "You're fast" Het enige wat ik dacht was gaan en blijven gaan :-)
Om kwart na vier zijn we aangekomen in Viana. toen we door de kleine straatjes gingen applaudisseerden de mensen. Geweldig gewoon. Hop (ale zo hop was het nu ook weer niet) naar de Albergue... ook vol. dan weet je het even niet meer hoor. een hostal zoeken dan. die hadden we gauw gevonden en voor 14 euro een kamer met twee en lakens ipv een slaapzak. Alex en ik kwamen in de kamer, smeten onzelf op het bed en kregen spontaan de slappe lach van vermoeidheid. We konden letterlijk geen pap meer zeggen. Weer meer dan 30 km, maar ja we waren er wel weer geraakt. Veel tijd om ter rusten was er niet, want na de douche en het verzorgen van de voeten. Weer het water onder mijn nagel uit trekken. Deze keer zelf natuurlijk. was het al tijd om te gaan eten. de pelgrimsmaaltijd was heerlijk , maar veel te veel gegeten. eerst een heel bord Paella (waar ik normaal al ruim voldoende mee zou hebben) en dan nog vis met frietjes en sla en eeen rijstpap als toemaat. Niet normaal hoeveel je hier eet. Thais ik geef je 100 % gelijk. maar nu had ik me wel overeten. Ook twee glazen wijn waren zelfs teveel. Ik was gewoon te moe. Toen ik in de kamer kwam om 9u was ik wel en beetje misselijk., maar ja . Weer teen verzorgen en gaan slapen. ik heb niet zo goed geslapen. natuurlijk was heet hier ook zaterdag en dat zullen we geweten hebben. Maar ja deze morgen wwer op om 6u en na de teen ;-) weer vertrokken. maar ik voelde al gauw dat ik nog moe was. Kreeg in het begin al een beetje kramp in mijn heup. na een tijdje ging dat over en om negen uur zijn we dan gestopt in een klein huisje bij het binnenkomen van Logroño, waar moeder en dochter elke dag koffie en brood prepareren voor de pelgrims. ook hadden ze hun eigen stempel. En daarna maar voort he. Alles ging heel goed weer, buiten het feit dat de trip niet zo mooi was vandaag. Heel de tijd in de stad... Geef mij maar de natuur. tegen een 12u zagen we Navarrete dichterbij komen en dan kwam het. Terug kramp in mijn heup. verschrikkelijk. Ik kreeg het er niet uit. Alex was verderop dus ik moest doorgaan. thomaz is bij me gebleven en hij zei maar van we stoppen even, maar dan kon ik helemaal niet meer verder. Dus twee km al strompelend bergop. maar ik ben er weer geraakt. We moesten wachten voor de Albergue open ging dus ik heb me op de grond gelegd om te strechen. heb ook direct magnesium genomen en nu is het wel wat beter, maar toch vanavond en morgenvroeg nog goed strechen hoor. Spijtig genoeg is het nu ook aan het regenen dus ik hoop dat onze kleren droog geraken. maar dat zijn dan weer zorgen voor morgen. Morgen ga ik wandelen tot najera en dan zie ik daar wel hoe ik me voel. Das maar 16.58 km dus...
Alles is nog steeds goed en ik voel me nog steeds super hier. deze middag een beetje bij geslapen en sebiet eten se. Een ding heb ikhier in ieder geval al geleerd. JE KAN VEEL MEER DAN JE ZELF MOGELIJK ACHT111111111
Love you all!!!
Dikke zoenen
Trien xx